جوان آنلاین: درست چند روز پس از آنکه مدیران باشگاه استقلال با تبختر و تکبر و از خودرضایتی مفرط مقابل دوربین‌ها آمدند و گفتند «ما دیگر همه‌کار برای استقلال کردیم و حالا نوبت سرمربی [و بازیکنان]است» و منظور آنان از همه‌کار، میلیون‌ها دلار خرج پول کشور برای خرید دروازه‌بان ۴۰ ساله یا بازیکنانی بود که شور و هیجان فوتبال‌شان را پشت سر گذاشته بودند، تیم استقلال در بازی‌های سطح دوم آسیا به یک تیم درجه سوم آسیا بدترین باخت تاریخ فوتبال آسیایی ایران را داد و هفت گل خورد!
برخی‌ها این باخت را برنامه‌ریزی‌شده از سوی بازیکنان ناراضی داخلی عنوان کردند، با این توجیه که وقتی بازیکن داخلی، خود را عامل بخشی از موفقیت‌های تیم می‌بیند و سپس نظاره‌گر هزینه‌های میلیون‌دلاری برای خرید بازیکن بی کیفیت خارجی می‌شود، پس بیکار نمی‌ماند و هفت‌تا می‌خورد تا پاسخی به مدیران داده باشد یا موجب برکناری آنان و حتی برکناری سرمربی شود؛ اقدامی که البته هزینه‌های میلیون‌دلاری دیگری روی دوش هلدینگ می‌گذارد. این تحلیل‌ها و رفتار‌ها در فوتبال سابقه دارد و مقرون به صحت است. از طرفی در این روز‌ها هاشمیان سرمربی پرسپولیس نیز هربار که پشت تریبون می‌رود کنایه‌ای به خرید بازیکن استقلال می‌زند و یادآور می‌شود که پرسپولیس برای خرید خارجی دنبال نام و نشان نبوده است.
این افتضاح فوتبال (که البته شامل دو تیم دیگر ایرانی، تراکتور و سپاهان هم می‌شود و آنان نیز نتایج خوب و در سطح هزینه‌های خود نگرفتند)، همزمان شد با نتایج خوب کشتی‌گیران آزاد و فرنگی‌کار ایران که قهرمانی جهان (و نه بازی‌های آسیایی) را برای ایران خریدند، آن هم نه با میلیون‌ها دلار پول که به اذعان بیشتر ناظران با کار مدیریتی که شامل تقویت زیرساخت‌ها، برنامه‌ریزی حرفهای و تقویت روحیه پهلوانی و معنویت بود؛ چیزی که معمولاً در فوتبال کیمیاست!
در عین حال حتی اگر از نظر موقعیت‌ها و ویژگی‌ها، دو ورزش فوتبال و کشتی مقایسه‌شدنی نباشند و نپذیریم که باید به یک اندازه برای آنان خرج کرد، اما این چیزی نیست که افکار‌عمومی به راحتی بپذیرد، حتی گزارشگران با سابقه فوتبال در حین تحلیل ماجرا به آن می‌دمند و هزینه‌های زیاد در فوتبال را که عموماً از جیب مردم یا کشور است، بی‌فایده یا ریختن در چاه می‌نامند. این تحلیلگران ورزشی می‌گویند مدیران تیم‌های فوتبالی با اعلام اینکه «ما برای تیم هر کاری باید، کردیم» و فقط پول خرج کردند (صرف‌نظر از میزان دلالی و فساد در این زمینه‌ها) یعنی یک جای اساسی کار ایراد دارد و آن‌هم چپاندن افراد ناشایست و نامدیر و غیرورزشی در فوتبال است که نمی‌دانند یک تیم بیش از پول یا علاوه بر آن به چه چیز‌های دیگری احتیاج دارد! هرچند ما در فوتبال شاهد نوعی پراکنده‌گویی و هذیان‌گویی مطلق در میان مربیان و کارشناسان هستیم، و شاهدش اینکه هربار یکی از مجریان یا کارشناسان یا مربیان فوتبال می‌خواهد شکست را توجیه کند، اشاره می‌کند که کل هزینه تیمش به اندازه یک خرید فلان تیم داخلی یا خارجی نیست!
این روز‌ها حالمان با کشتی و والیبال خوب است. این روز‌ها افتخار می‌کنیم به داشتن تیم ملی کشتی آزاد، به خودمان می‌بالیم به خاطر تیم ملی کشتی فرنگی و سرمان را بالا می‌گیریم بابت افتخارآفرینی‌های تیم ملی والیبال، ولی خب چه باید کرد وقتی فوتبالی هم داریم که جز شکست و سرافکندگی چیزی عایدمان نمی‌کند.
امروز دیگر این نه حرف ما به عنوان رسانه که یک مطالبه عمومی است. امروز مردم و علاقه‌مندان به ورزش با دیدن این همه تفاوت یکصدا می‌خواهند پولی که صرف فوتبال برای باختن می‌شود را به ورزش‌های دیگر داد. کجای دنیا را سراغ دارید که برای باختن و تحقیر شدن میلیاردها‌میلیارد خرج کنند و از رو هم نروند. کجای دنیا را سراغ دارید که از بیت‌المال و جیب مردم بخورند و هیچ دستاوردی هم نداشته باشند و هر روز گستاخ‌تر و افسارگسیخته‌تر از قبل شوند.
کشتی ایران در حالی قهرمان جهان می‌شود که نسبت خرج و مخارج آن با فوتبال اصلاً قابل مقایسه نیست، اما این کشتی با داشتن مدیریت درست و برنامه‌ریزی درست‌تر ابتدا زیرساخت‌های خود را تقویت کرد و اینقدر با همین روند جلو رفت که امروز می‌بینیم چگونه موفقیت را در آغوش می‌گیرد.
ماجرای فوتبال، اما برعکس است، رشته‌ای که حق بقیه رشته‌های مدال‌آور و افتخار‌آفرین را می‌بلعد و هیچ ثمری برای ورزش ایران ندارد. نمونه‌اش را همین چهارشنبه شب دیدم، چهارشنبه شبی که خوشحال بودیم از قهرمانی تیم کشتی آزاد، شبی که منتظر درخشش والیبال و کشتی فرنگی نشسته بودیم، اما فوتبال با استقلالش تحقیرمان کرد، آن هم کجا، لیگ دسته دوم آسیا! آن هم توسط تیمی که میلیارد‌ها تومان از پول بیت‌المال را خرج کرد. تیمی که مدیرعاملش عنوان کرد ما کار خودمان را کردیم و حالا نوبت مربی و بازیکنان است، ولی نمی‌دانست که کار کردن فقط پول خرج کردن نیست، آن هم پول بیت‌المال. استقلال ثابت کرد که اگر پول داشته باشی، اما مدیریت نداشته باشی به هیچ جا نمی‌رسی.
بنا بر آنچه شنیده می‌شود هلدینگ خلیج فارس میلیارد‌ها میلیارد تومان از پول مردم ایران را برای استقلال خرج کرده است تا مثلاً تیمی کهکشانی بسازد، اما چهارشنبه شب گذشته ۷بر یک به الوصل امارات باخت تحقیرمان کرد، اما به گوشه قبای آقایان هم برنخورد. در عوض تاجرنیا مثل همیشه استوری گذاشت و مدیران هلدینگ هم از صعود در جهان پتروشیمی خبر دادند، چشم شما روشن، ولی با آبرویی که از ورزش ایران بردید چه خواهید کرد. شما که استقلال را حیاط خلوت جناح سیاسی خودتان کرده‌اید، البته که قماش شما اصولاً کاری با آبروی ایران ندارد و به همه ثابت شده در مرام و مسلک‌تان سرخم کردن جلوی دشمنان ایران و ایرانی و آب ریختن به آسیاب دشمن چقدر ارزشمند است.
کشتی از حالا خود را برای آینده آماده می‌کند. به حرفهای علیرضا دبیر بعد از قهرمانی آزادکاران و زمان بازگشت آنها به ایران دقت کنید: «کارمان اینجا تمام شد. خستگی معنا ندارد. کشتی مال مرد است، بروید و برای اردوی مسابقات بعدی آماده شوید.» این حرف‌ها را رئیس فدراسیون به تیمی می‌زند که قهرمان جهان شده و طبیعی است که بگوید بروید، مدتی استراحت کنید، اما وقتی برنامه داشته باشی، حتی با کمترین بودجه و کمترین پول هم می‌توانی موفق شوی. همین حالا تیم ملی کشتی فرنگی هم در آستانه کسب یک افتخار کم نظیر است. حتماً شنیده‌اید که پاداش مدال طلای مسابقات کشتی جهانی چقدر است؛ ۳ میلیارد تومان، برای نقره هم ۷۰۰ میلیون و برای برنز ۵۰۰ میلیون در نظر گرفته‌اند.
حالا این اعداد و ارقام را بگذارید کنار قرارداد‌های فوتبال، از استقلال گرفته تا پرسپولیس و سپاهان. راستی افتضاح استقلال اینقدر وحشتناک بود که افتضاح سپاهان را در باخت به تیم اردنی فراموش کردیم، ولی خب در اصل ماجرا تفاوتی ایجاد نمی‌شود. فوتبال همیشه مدعی و وقیح است، در حالی که کشتی‌گیر وقتی نقره می‌گیرد شرمنده مردم می‌شود.
سال‌هاست که مدال‌آوران و افتخارآفرینان ورزش از کمبود‌ها می‌گویند. سال‌هاست که می‌گویند به فوتبال بدهید، اما در کنار آن به ما هم توجه کنید، ولی حالا تمام مردم بر این باروند که چرا باید این همه از بیت‌المال برای فوتبال خرج کرد، اما به قهرمان المپیک و جهان، حتی درصدی از قرارداد یک بازیکن ساده فوتبال را هم نداد. این روز‌ها کشتی با کمترین هزینه برای ایران آبروداری کرد. والیبال برای ایران آبروداری کرد و در عوض فوتبال کاری کرد که سرمان را پایین بگیریم و تحقیر شویم. حالا شما بگویید آیا باید برای این فوتبال اینقدر خرج کرد؟
